De digitale overname en de impact ervan op het onderwijs

Ik herinner het me als de dag van gisteren, toen ik in de derde klas door de gang liep, allemaal in een rustige rechte lijn, op weg naar het computerlokaal. We zouden ons aanmelden en aan een van de vele desktops gaan zitten. Het volgende uur oefenden we typen en basiscomputervaardigheden. Als iemand die nog steeds graag pen op papier zet, was het moeilijk om het belang van computervaardigheden te begrijpen. Vooral in de jaren 90, toen computers nog niet zo gewoon waren als nu. In de afgelopen decennia heeft de wereld zo'n ongelooflijke digitale overname ondergaan met een onmetelijke impact op het onderwijs.

Hoe het begon:

Hoewel het vaak voelt alsof we in de 2 jaar van Covid-19 een alles-in-één verschuiving naar e-learning hebben meegemaakt, begon de overstap naar digitaal onderwijs veel eerder. In de jaren zestig was aan de Universiteit van Illinois, VS, het eerste voorbeeld van e-learning zoals we dat nu kennen. Studenten begonnen te leren van computerterminals die met elkaar verbonden waren om een ​​netwerk te vormen. Hoewel dat niet helemaal klinkt als Zoom of Google Classroom, was het een voorloper van e-learning. Kort daarna werd in 1984 de allereerste volledig online cursus aangeboden door de Universiteit van Toronto. Vanaf daar was het een vrij snelle sprong naar de eerste universiteit (The Open University in Groot-Brittannië) die online afstandsonderwijs aanbood in de jaren 90. 

De Covid-19-impact:

Sindsdien is er een lange weg afgelegd. Afstandsonderwijs werd gemeengoed, basiscursussen voor computervaardigheden veranderden in complexe codering. De mogelijkheid om een ​​volledige graad te behalen zonder een voet op de campus te zetten, werd voor velen een realiteit. Wat echter niet kon worden verwacht, was hoeveel we zouden gaan vertrouwen op technologie voor ons onderwijs. In 2020 werd de wereld geconfronteerd met Covid-19 en hoewel we alle tools hadden, waren we niet voorbereid. Plotseling werd wat ooit een optie was, de norm. Zowel docenten als studenten moesten manieren vinden om zich aan te passen om afstandsonderwijs te voltooien, en toen begon de industrie echt. Maar wat betekent het "afgetrapt?" Zoals we al vaststelden, waren e-learning en afstandsonderwijs geen nieuwe concepten, maar bestonden ze al tientallen jaren. 

Dus waarom was de overstap zo moeilijk? 

Zoveel platforms, te veel keuzes:

Met zoveel beschikbare tools en destijds geen behoefte aan cohesie tussen instellingen en opvoeders, werd die overdaad aan keuze, de overvloed aan opties, te veel. Scholen, docenten en studenten moesten uitsluitend vertrouwen op hulpmiddelen voor afstandsonderwijs, maar daarnaast hadden ze de juiste nodig. Maar leren hoe je dingen boeiend kunt houden vanaf een scherm, werd de belangrijkste focus in plaats van het cursusmateriaal zelf. Velen hadden moeite om een ​​platform te vinden dat zowel boeiend als georganiseerd was. Dat is waar platforms als emaze, Google Classroom en Moodle schitterden. Platformen die meer bieden dan alleen een videogesprek voor colleges op afstand. Een platform als emaze dat zowel contentcreatie als LMS biedt, was de sleutel tot succes bij leren op afstand. 

Wat ooit een aanvullend hulpmiddel was, werd een reddingslijn, en die aanpassing was waar velen moeite mee hadden. Vroeger, als een student worstelde met een online cursus, konden ze gemakkelijk contact opnemen met de leraar en zelfs een persoonlijke ontmoeting plannen. Plotseling was het niet slechts één student, het zouden er tientallen zijn. 

Het nadeel komt naar voren:

Docenten waren overweldigd, leerden nieuwe systemen, bedachten hoe ze lessen konden aanpassen aan een online formaat zonder de persoonlijke interacties te verliezen, en probeerden nog steeds aan de behoeften van elke student te voldoen. Organisaties worstelden om de juiste samenhang tussen de platforms te vinden, om er een te vinden die voor iedereen zou werken, terwijl velen al hun voorkeuren hadden. Studenten hadden moeite om zoveel uren achter elkaar naar een scherm te kijken, en het bijhouden van lessen en opdrachten werd over het algemeen moeilijker. 

Maar zoals alle dingen zijn mensen veerkrachtig en passen jonge geesten zich snel aan. Dus na verloop van tijd werd afstandsonderwijs de norm en de razernij verstomde, maar het was niet allemaal positief. Ten minste een derde van de schoolkinderen in de wereld – 463 miljoen kinderen wereldwijd – had tijdens schoolsluitingen geen toegang tot leren op afstand. Bovendien had slechts 10% van de studenten het gevoel dat ze onderwijs kregen dat vergelijkbaar was met leren in de klas. 

Waar gaat ons dit heen? 

Vandaag naar de toekomst:

Het effect van digitaal afstandsonderwijs op de samenleving is onmiskenbaar. Het veranderde het leergebied op zowel positieve als misschien wel meer negatieve manieren. Het is moeilijk te zeggen hoe de zaken zullen vorderen en hoe de afgelopen twee jaar studenten op de lange termijn hebben beïnvloed. Wat wel zeker is, is dat veel scholen hun deuren weer hebben geopend en hun best doen om weer “normaal” te worden. Met fulltime afstandsonderwijs een zeer reële mogelijkheid voor de toekomst, is het vinden van een meer permanente oplossing een serieuze overweging. Het hebben van een levensvatbaar platform dat beide kanten van het onderwijs aankan, is relevanter dan ooit.

Hoe Emaze helpt:

Emaze biedt een oplossing die gericht is op zowel volledige contentcreatie als de macht terug in de handen van de leraar legt met aanpasbare LMS. Zodat zowel studenten als docenten slagen. In en uit de klas. Met constante aanpassing en groei doet emaze zijn deel. En neemt het serieus. Vooruitgang in e-learning en het overbruggen van de kloof tussen de voordelen van leren in de klas en op afstand. Emaze gaat in op de digitale overname en de impact ervan op het onderwijs, door deze positief in te zetten.

In de woorden van Elbert Hubbard: "de beste voorbereiding op goed werk morgen is om vandaag goed werk te doen." Dat is waar emaze naar streeft: goed werk.